แรงผลักดัน

 ขอกลับมาเขียนส่วนนี้อีกครั้ง ครั้งแรกนั้นเขียนไว้เมื่อ 6 ปีที่แล้ว (2550) ตอนนั้นยังเรียนอยู่ที่เมืองหลวง มหานครกรุงเทพ ฯ ก็เป็นโอกาศดี ที่หวนกลับมาเรียนต่ออีกครั้งและเป็นถิ่นล้านนาแท้ๆ จริงได้โอกาสสานต่อความตั้งใจ ที่อยากจะ อ่านออก เขียนได้ ในภาษาอักขระล้านนา เพราะคำแรกที่พูดได้ ก็สำเนียงล้านนา พอต้องเรียนหนังสือก็ร่ำเรียนแต่ ภาษาไทยกลางและภาษาต่างประเทศ ทำให้คนส่วนใหญ่ในผืนแผ่นดินล้านนา ไม่สามารถ อ่าน-เขียน ภาษาที่ตัวเองพูดได้ เราควรเริ่มตระหนักตรงความเป็นจริงอันนี้

แรงจูงใจที่ทำให้ตัวผมเองมาศึกษา

- ตัวผมเองก็เป็นคนล้านนาโดยกำเนิดอยู่แล้ว หากไม่เรียนรู้ภาษาล้านนาแล้วจะให้ใครเรียนละครับ

- เห็นตัวหนังสือสวยดี รู้สึกว่าถ้าอ่านออก-เขียนได้ จะดูดีไม่ใช่น้อย (อันนี้คิดไปเองครับ)

- มีเพื่อนเคยบวชและศึกษาอักษรล้านนา ที่สำคัญใช้เวลาไม่นานก็พอจะอ่านออก-เขียนได้บ้าง

- สังเกตเห็นอย่างหนึ่ง คือ สมัยเด็ก (2530) เห็น ตามวัดยังมีการเรียนการสอนภาษาล้านนาให้กับ
พระ-เณร แต่ปัจจุบันได้หายไปแล้ว ซึ่งจะเห็นผลกระทบที่ชัดเจนในทันที เมื่องานเทศกาล "สลากพัตร" แต่ที่บ้านเรียก "งานกิ๋นข้าวสลาก" มาถึง ถ้าเส้นสลากเขียนด้วยภาษาล้านนา เณร จะอ่านไม่ได้ หรือแม้แต่ พระ บางรูปก็ไม่สามารถ หากยังเป็นอย่างนี้ต่อไปจะหาคนที่รู้ภาษาล้านนายาก อาจจะมีในหมู่นักศึกษาที่เรียนมหาวิทยาลัยเท่านั้น แต่ผมคิดว่าไม่ควรที่จะเป็นอย่างนั้น ดังนั้นกระผมจึงเล็งเห็นความสำคัญตรงนี้

( ถึงแม้จะมีเพียงไม่กี่คนก็ตามที่จะสนใจ แต่อย่างน้อยก็มีเราคนหนึ่งละ! มันเป็นความสุขที่เราไม่ได้ละเลยในสิ่งที่ควรจะทำ )

(ส่วนนี้ต้องอภัยจริงๆ ผมอยากให้ข้อความนี้เป็นหน้าแรกจึงเขียน ให้เป็นอนาคต เพราะผมไม่ทราบวิธีว่าทำยังไงให้ขึ้นหน้าแรกตลอดไป จึงต้องแก้เวลาโพสนี่แหละครับ และอีกอย่างครับ เอกสารส่วนใหญ่ผมจะพยายามเขียนด้วยลายมือ แม้เทคโนโลยีจะพัฒนาไปมาก แต่ผมยังชอบลายมืออยู่ดีครับ)